Roadtrips and horseshows

Voordat ik er ergen in heb, is er alweer een week voor bij. En voor mij is het een rare week die nogal afwijkt van het normale schema. Momenteel ben ik dan ook niet in Hanford, maar in Rancho Murieta in verband met een concours. Later meer daarover.

Afgelopen zondag ben ik voor het eerst meegeweest naar de kerk hier. Een hele andere belevenis dan ik normaal gewend ben. Op een of andere manier is het hier wat leuker en moderner. In plaats van een kerkkoor worden die liederen hier gezongen/gespeeld door een band. Dus ja, een hele andere belevenis. De rest van de zondag heb ik, samen met de familie, aan het meer doorgebracht.

Op maandag ben ik met een van de dames met een paard naar de dierenarts geweest voor een embryospoeling. Daarvoor moesten we naar het zuiden van de staat. Dus dat betekent 4-5 uur rijden voor een behandeling van 10 minuten. Omdat we er al op tijd waren hadden we besloten eerst te gaan tanken en lunch te halen. Helaas miste we hierdoor een deel van de behandeling, maar gelukkig was er een embryo. Dat is het goede nieuws. Het is zo apart om te zien hoe klein het is en uiteindelijk uitgroeid tot een veulen (als het goed is). Uiteindelijk een groot deel van de dag in de auto gezeten, maar weer veel van Californie kunnen zien.

Voor een clinic was Francis Verbeek twee dagen op stal. Heel bizar om naar Amerika te gaan om vervolgens een clinic bij te wonen van een Nederlander. Maar zeker heel leuk en leerzaam om bij te mogen wonen en om haar te mogen ontmoeten.

Woensdagmiddag zijn we vertrokken naar het concours, 4 uur rijden van Hanford vandaan. Iets wat hier vrij normaal is. Het concours start officieel pas op vrijdag, maar vanwege het reizen vertrekken ze op tijd. Zo kunnen alle paarden op donderdag getraint worden en kunnen ze ook bijkomen van de reis. Vandaag heeft de eerste 'show'dag plaatsgevonden en er is goed gepresteerd. We hebben 8 paarden bij waarvan ook een deel van klanten die deelnemen. Het zijn lange dagen, maar het is zeker leuk om eens te zien hoe het er hier aan toe gaat. En gelukkig gaat de wekker niet iedere ochtend om 4.30 uur.

Over een paar weken zit het eerste deel van mijn reis er al weer op. Zoals ik eerder al heb gezegd: de tijd vliegt.